Hallo daar! Mijn naam is Sharon en ik ben superblij en ook dankbaar dat je dit leest!

Hallo daar! Mijn naam is Sharon en ik ben super blij en ook dankbaar dat je dit leest! Toen ik het team van juwelier It’s Beautiful benaderde en vroeg of ik voor hun blog mocht schrijven bekroop mij al snel de twijfel: ‘Maar willen mensen dat wel lezen? Ben ik wel interessant genoeg?’. ‘Dat komt wel goed’, zei het team toen ik deze vraag aan hen stelde en ze hadden gelijk, want jij leest dit nu (en, nogmaals, daar ben ik superblij mee!).

Zoals ik al zei is mijn naam Sharon. Ik ben 28 jaar, voormalig secretaresse, vrouw van, maar bovenal ben ik full-time moeder. Een baan die, zoals alle full-time moeders weten, moeilijk te combineren is met een bijbaantje of semi-professionele hobby. Dat is dan ook de reden dat ik me lange tijd alleen maar heb gericht op het moeder zijn voor mijn twee lieve kindjes, Lars en Fleur. Ik wil natuurlijk het beste voor mijn kindjes en daarom wil ik een zo goed mogelijk voorbeeld zijn.

Laatst zat ik met Lars aan tafel toen Fleur nog even lag te slapen. We waren aan het kleuren en tegelijkertijd een boekje aan het lezen en met de auto’s aan het spelen (we weten hoe dat gaat), toen ik Lars vroeg wat hij later eigenlijk wilde worden. Ik had het hem al vaker gevraagd, maar het antwoord veranderde iedere keer weer. Eerst was het een brandweerman (Brandweerman Sam) en later wilde hij vooral graag een autoracer worden. Ja, ook bij ons heerst het Cars-virus behoorlijk en samen met papa Formule 1 kijken op zondagmiddag is vaste kost voor onze kleine vent.
Hij keek me aan en zei, lichtelijk ontzet: ‘Dat weet ik niet’. Ik schakelde snel om en vroeg hem of hij een ridder wilde worden of een politieagent. Hij haalde bij beide suggesties zijn schouders op. Toen ik hem vroeg of hij het echt niet wist, zei hij dat hij eigenlijk astronaut wilde worden. Dat leek hem helemaal geweldig. Maar Abel, het zoontje van een vriendin van mij waar Lars vaak mee speelt, had gezegd dat het heel moeilijk was om astronaut te worden. Daar schrok ik wel even van. Lars is nog zo klein en dat mag hij van mij ook nog wel even blijven, dus dat hij al bezig was met wat wel en niet moeilijk was kwam hard binnen. Ik keek hem aan en zei: ‘Lars, jij kunt alles worden wat je maar wilt zijn. Je moet gewoon heel erg je best doen’.
Of mijn lifecoach-achtige boodschap bij hem binnenkwam weet ik nog niet helemaal zeker (inmiddels heeft hij het voornamelijk over piraat worden), maar ik kwam er zelf wel door aan het denken.
Ik zat al anderhalf jaar voornamelijk thuis sinds mijn start als full-time moeder na de geboorte van Fleur en richtte me puur op de kinderen. Wilde ik zelf niks bereiken? Was het geen tijd dat ik zelf heel erg mijn best ging doen om mijn passies na te leven? Om meer te bereiken dan ik al had? Ja. Eigenlijk was het daar wel tijd voor!

Door persoonlijke connecties hoorde ik via via dat het team van It’s Beautiful op zoek was naar een columnist voor hun blog. Ik nam mijn eigen advies ter harte en nam snel contact op met het team. Na een kort kennismakingsgesprek bij hun op kantoor werd al snel duidelijk dat er zeker een klik was en diezelfde avond nog belde Rineke me met het bericht dat ik de columns voor hun blog mocht gaan schrijven! Ik sprong een gat in de lucht van blijdschap en wilde daarna meteen aan de slag met mijn eerste column. Zoveel om over te schrijven! ‘Schrijf wat je wil en het zou mooi zijn als het zo nu en dan ook over sieraden zou kunnen gaan’, gaf het team me nog mee tijdens het gesprek.

Deze keer gaat het voornamelijk over mij en niet zozeer over de sieraden (Sorry, It’s Beautiful!), maar dat komt de volgende keer.

Hopelijk lees je mijn volgende column ook weer en duik je samen met mij de wereld van sieraden in! (Afgewisseld met wat anekdotes uit mijn carrière als full-time moeder, natuurlijk)
 

Liefs van... Sharon


© 2008 - 2024 It’s Beautiful Juwelier Ommen | Sieraden, horloges en meer | sitemap | rss